Diş eti hastalığı (Periodontitis); diş ve dişi destekleyen doku (periodontal ligament, sement, alveol kemiği) yıkımlarıyla karakterize iltihapsal bir türdür. Diş eti iltihabı alveol kemiğine (çene kemiği) kadar ilerlemiştir. Başlıca sebebi bakteri plaklarıdır, mekanik olarak tedavi edilebilir. Hastalığın oluşumunda genetik, çevresel ve sistematik faktörler rol almaktadır. Epilepsi, diyabet, kalp damar hastalıkları, down sendromu, AIDS ve kan hastalıkları da sistemik faktörler içinde sayılabilir.
Diş eti kanamaları yaygın olan periodontal hastalıkların ilk belirtisidir. Kızarık diş etleri, şiş ve parlak yüzeylidir. Çoğu zaman bu belirtilere, ağız kokusu, diş etinde kaşınma, kanama hissi, dişlerde hassasiyet de eklenebilir.
Periodontal hastalıklar, çocukluktan yaşlılığa kadar her yaşta insanı farklı derecede etkileyebildiği görülmektedir. Çoğu zaman hastanın ağrı gibi bir şikayeti olmadığı için belirti vermeden ilerleyebilmektedir. Hastanın şikayeti olduğunda ise sağlam, çürüksüz dişler destek dokulardaki kayıplardan dolayı sallanarak kaybedilmektedir.
Diş eti problemi olan hastalara yapılan işlemler öncelikle ağız hijyeni eğitimi, diş taşı temizliği, kök yüzeyi düzleştirilmesi, rejeneratif, rekonstrüktif ve mukogingival operasyonlar olarak basitçe özetlenebilir.
Periodontal tedavi içerisine yüksek gülme hattı olan bireylerin diş eti estetiğini sağlamak da dahil edilebilir. Hastanın alışkanlıkları ve uzman doktor ile yapacağı işbirliği, ağız hijyeni ve tedavi planlaması başarıyı doğrudan etkiler.
Periodontal olarak sağlıklı olmayan dişlere hiçbir restoratif tedavi uygulanamaz.
